Miesięczne wynagrodzenie całkowite na stanowisku opiekuna osoby starszej wynosi średnio 2 160 zł brutto. Pensje wahają się od stawek minimalnych do 2 800 zł brutto. Wynagrodzenie uzależnione jest od wielkości przedsiębiorstwa, ilości godzin pracy, wykształcenia, stażu oraz regionu pracy.

Czym zajmuje się opiekun osoby starszej?

Z danych statystycznych wynika, że zmiany demograficzne oraz związane z tym zapotrzebowanie na nowe zawody i specjalności w branży usług dla starzejącego się społeczeństwa, oraz osób niepełnosprawnych wzrasta. Coraz wyraźniejszym trendem w kraju i na świecie jest wysoka i stale rosnąca oczekiwana długość życia oraz bardzo niski współczynnik dzietności. Przekłada się to w sposób bezpośredni na system ubezpieczeń społecznych, opiekę zdrowotną oraz socjalną. Upowszechnienie prozdrowotnego stylu życia związane jest ze zwiększoną dostępnością usług medycznych i opiekuńczych. Osoby starsze obarczone są wieloma schorzeniami, często również niepełnosprawnością. Takie osoby wymagają pomocy osób z zewnątrz. Opiekę nad seniorami zwykle pełnią młodsi członkowie rodziny, jednak nie zawsze mogą podołać wymagającej opiece nad starszym i schorowanym członkiem rodziny. Absorbujące czas życie zawodowe, posiadanie dzieci, brak cierpliwości lub umiejętności mogących sprostać stałej opiece nad osobą starszą, powoduje drastycznie rosnące zapotrzebowanie na opiekunów osób starszych. Opiekun osoby starszej to osoba, która zajmuje się zawodowo osobami w podeszłym wieku, pomaga im radzić sobie w codziennych czynnościach. Zakres obowiązków opiekuna jest zróżnicowany, w zależności od stanu zdrowia osoby starszej oraz wymagań rodziny. Jednym z podstawowych zadań opiekuna jest dbałość o utrzymanie codziennej higieny osobistej, podawanie posiłków, pomoc w karmieniu, przygotowanie i podawanie leków osobie, która wymaga opieki. Opiekun osób starszych często pełni również rolę pielęgniarki, prowadzi na spacery, zabiera na rehabilitację, podaje zastrzyki. Wymagania, jakie stawia ta praca, powodują, że pożądane są osoby posiadające wykształcenie pielęgniarskie. Opiekun osoby starszej powinien umieć nawiązać i utrzymać dobre relacje z osobą pozostającą pod opieką oraz jej rodziną. Nie zawsze opieka sprawowana jest w specjalnym ośrodku, coraz częściej opieka polega na stałym przebywaniu w domu osoby starszej. W zależności od miejsca pracy opiekun osoby starszej może pracować w zespole, w którym oprócz innych opiekunów znajduje się lekarz, pielęgniarka oraz inni specjaliści: fizjoterapeuta, psycholog, terapeuta. Wtedy przełożonym opiekuna jest kierownik lub dyrektor ośrodka opiekuńczego. Osoba z odpowiednim wykształceniem, zezwalającym na sprawowanie opieki nad ludźmi, może zostać zatrudniona w specjalistycznym ośrodku, domu opieki społecznej, szpitalu lub hospicjum. Najpopularniejszą formą jest jednak praca na samodzielnym stanowisku, w domu podopiecznego,  często również zamieszkiwanie u niej. Do zawodu opiekuna osób starszych przygotowują kursy oraz szkolenia organizowane przez wiele jednostek na terenie kraju. Kwalifikacje zdobywane w trakcie praktyki zawodowej mają najistotniejsze znaczenie. Osoba podejmująca pracę w zawodzenie opiekuna osób starszych musi być cierpliwa, zaangażowana, otwarta i spokojna. Komunikatywność, uprzejmość i odpowiedzialność również są niezbędne w kontakcie ze starszymi osobami. Bez względu na miejsce pracy, opieka nad osobami starszymi jest pracą ciężką i wyczerpującą, wymagającą ogromnej cierpliwości i odpowiedzialności. W przypadku osób z ograniczoną samodzielnością praca wymaga także tężyzny fizycznej.

Jak zostać opiekunem osoby starszej?

Celem kształcenia jest przygotowanie kandydatów do świadczenia usług opiekuńczo – wspierających osobie starszej. Edukacja trwa 2 lata (4 semestry), zajęcia prowadzone są w szkołach policealnych.

Program nauczania obejmuje przedmioty:

• organizacja opieki nad osobą starszą,
• psychologia i socjologia w opiece nad osobą starszą,
• metodyka pracy opiekuńczej,
• język migowy,
• język obcy w pomocy społecznej,
• opieka i wsparcie osoby starszej,
• aktywizacja społeczna,
• podstawy przedsiębiorczości,
• praktyki zawodowe.

Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie opiekuna osoby starszej powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych:

• rozpoznawania możliwości oraz ograniczeń w funkcjonowaniu osoby starszej wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności,
• rozpoznawania i interpretowania sytuacji społecznej, warunków życia, relacji z rodziną, grupą i środowiskiem lokalnym osoby starszej oraz wykorzystywania zasobów indywidualnych, środowiska rodzinnego, instytucjonalnego i lokalnego w pracy z osobą starszą,
• dobierania metod, technik, narzędzi i form realizacji działań opiekuńczo-wspierających do sytuacji życiowej, stanu zdrowia, rozpoznanych problemów i potrzeb osoby starszej,
• udzielania wsparcia emocjonalnego i aktywizowania osoby starszej do samodzielności życiowej w zależności od rodzaju i stopnia niepełnosprawności,
• nawiązywania, podtrzymywania i rozwijania współpracy z podmiotami działającymi na rzecz osoby starszej w środowisku lokalnym.

Egzamin potwierdzający zdobyte kwalifikacje odbywa się w czwartym semestrze.

Konflikty to nieodłączny element naszego życia społecznego, w rzeczywistości większość z nich spowodowana jest egoistycznym podejściem, chęcią osiągnięcia własnych celów i brakiem zrozumienia drugiej strony. Często też są wynikiem licznych zaniedbań bądź niedopowiedzeń i towarzyszą im silne, negatywne emocje. Warto zatem dowiedzieć się, w jaki sposób likwidować oraz unikać konfliktów, aby nasze życie było spokojne i pełne pozytywnych emocji.

Rozmowa najważniejsza

Nie ma lepszego sposobu na rozwiązanie konfliktu niż tradycyjna, bezpośrednia rozmowa. Dzięki niej możemy wszystko sobie wyjaśnić z drugą osobą bez żadnych niedopowiedzeń i wzajemnego oskarżania się.

Najlepiej odbyć ją w następujący sposób:

• Po pierwsze – ochłońmy. Jeśli podczas rozmowy będą nami targały silne emocje, nie dojdziemy do żadnego porozumienia. Warto znaleźć własny sposób na uspokojenie się: policzmy do dziesięciu, głęboko oddychajmy, posłuchajmy ulubionej muzyki.
• Kolejnym etapem jest wybór odpowiedniego miejsca na rozmowę. Najlepiej, jeśli jesteśmy sam na sam z druga osobą, ponieważ mamy szansę na spokojnie wszystko wyjaśnić. Wśród hałasu i innych ludzi ciężko będzie się zrozumieć, a przede wszystkim uspokoić. Jeśli już zdecydujemy się na miejsce publiczne, typu kawiarnia czy park, poszukajmy w nim miejsca w miarę cichego.
• Niech każda osoba ma szansę wypowiedzieć swoje zdanie, najgorsze co możemy zrobić to wiecznie przerywać i nie słuchać tego, co się do nas mówi. Miejmy więc szacunek do naszego rozmówcy i tego samego od niego oczekujmy.
• Wypowiedzmy się krótko, a konkretnie, używając odpowiednich sformułowań. Jeśli będziemy dalej atakować, mówiąc na przykład „zawsze irytuje mnie, jak robisz to i to” – szanse rozwiązanie są niskie, ponieważ druga strona znowu poczuje się atakowana. Skupmy się tu na przekazie swoich uczuć oraz myśli, mówiąc „czuję się wtedy źle, jest mi smutno, nie wiem jak zareagować” – da to drugiej osobie do myślenia.
• Na koniec podkreślmy, że zależy nam na dojściu do porozumienia. Wyraźmy swoją chęć do pogodzenia się z drugą osobą i spędzania z nią czasu bez żadnych konfliktów. Możemy wspólnie spróbować znaleźć jakieś rozwiązania, które dla obu stron byłyby korzystne. Właściwa komunikacja międzyludzka i brak konfliktów to tak naprawdę sztuka kompromisów.

Poproś o pomoc innych

Czasami zdarzy się taki konflikt między dwoma osobami, że żadna z nich nie potrafi znaleźć rozwiązania. Jeśli mimo to bardzo zależy im na tym, aby dojść do porozumienia, dobrym rozwiązaniem jest zasięgnięcie pomocy u osób trzecich.

Najczęściej zwracamy się do najbliższej rodziny lub przyjaciół, pamiętajmy jednak, że muszą to być osoby, którym całkowicie ufamy i wiemy, że mają wyłącznie dobre intencje i nie zamierzają zrobić nic złego. Najlepiej, gdy jest to osoba znana obu stronom, wobec której czujemy respekt, taka osoba wzbudza w nas również duże zaufanie i wierzymy, że jej rozwiązanie przyniesie nam same dobre rzeczy.

Inną deską ratunku jest udanie się do specjalisty i rozpoczęcie fachowej terapii. Jest to dobre rozwiązanie tym bardziej że takie osoby posiadają właściwe kwalifikacje i doskonale znają się na rozwiązywaniu konfliktów. Potrafią szybko go rozpoznać i znaleźć rozwiązanie z każdej sytuacji, dlatego warto się umówić na wizytę, jeśli sytuacja tego wymaga. Jest to też osoba niezależna od stron konfliktu, dzięki czemu może na chłodno spojrzeć na całą sytuację i ją rozpoznać.

Jak w przyszłości unikać konfliktów?

Za każdym razem, gdy się z kimś pokłócimy, obiecujemy sobie, że to ostatnia taka sytuacja w naszym życiu. Warto więc dotrzymać słowa i unikać konfliktów z innymi ludźmi. A w jaki sposób można to uczynić? Możemy na przykład przewidzieć daną sytuację, jeśli ją znamy. W momencie, gdy widzimy, że ktoś zachowuje się w dobrze nam znany sposób lub mówi rzeczy, po których zwykle wybuchaliśmy, postarajmy się opanować emocje i wyprzedzić jego reakcję. Zmieńmy sytuację poprzez nasza odpowiedź lub inne zachowanie niż zwykle, a ominie nas kłótnia i nieprzyjemne słowa.

Starajmy się podchodzić do życia i innych ludzi z pozytywnym nastawieniem. Jeśli oceniamy kogoś wyłącznie po wyglądzie lub kilku zdaniach, które wypowiedział, to nie ma sensu angażować się w tę znajomość. Warto mieć dobre nastawienie i iść przez życie z uśmiechem na twarzy – szybko zauważymy, że przyciągamy do siebie osoby podobnie patrzące na świat i wyzbędziemy się wszelkich konfliktów i negatywnych emocji.

Staraj się mieć każdą sytuację jasno przedstawioną – jeśli męczą nas jakieś wątpliwości co do czyjegoś zdania na pewien temat lub słyszeliśmy, że ktoś mówi o nas nieprawdziwe rzeczy od razu spotkajmy się z tą osobą z zapytaniem, o co jej chodzi. Często w takiej sytuacji druga osoba nie ma pojęcia co powiedzieć i jest zaskoczona samą konfrontacją, więc szybko okazuje się, że były to jedynie brednie, które miały nam zaszkodzić.

Jeśli czujemy się atakowani i ciągle ktoś nam coś zarzuca w pewnej kwestii, zazwyczaj wydaje nam się, że cały świat nas atakuje, a my chcemy tak naprawdę dobrze. Warto jednak przystanąć na chwilę i spojrzeć na własne życie z boku, z perspektywy innej osoby – być może dostrzeżemy wtedy błędy, które popełniamy i które mają wpływ na relacje  z innymi.

Niektórzy twierdzą, iż wykupienie polisy na życie to absolutna konieczność, a inni są zdania, iż to przesadna zapobiegliwość. Czym tak naprawdę jest ubezpieczenie? Czy warto je wykupić? Jak wybrać dobrą polisę na życie?